Van alles

Ik heb alweer even niet gepost. Gedeeltelijk door tijdgebrek, gedeeltelijk omdat ik ook niet echt enthousiast kon worden van mijn foto's. Maar de laatste wandeling bracht weer op allerlei vlakken wat.

Om te beginnen met eentje voor de administratie: merels zijn op zich geen opzienbarende waarnemingen. Maar de merels in ons park laten zich niet graag fotograferen. Vandaag kreeg ik er eindelijk toch eentje aardig voor mijn lens.

Merel man in een laag zonnetje

Merels zijn wel helemaal vogels die passen in mijn idee over slimme natuur. Het zijn van oorsprong zeer schuwe bosvogels, maar ze maken goed gebruik van wat de mens biedt. In hun geval vooral achtertuintjes en parken met struiken om te nestelen en grasvelden en borders om wormen te jagen.

Buizerds zie ik overal maar eigenlijk zeer zelden boven ons park. En onderstaande foto geeft daarvoor een mogelijke verklaring.

Buizerd die weggepest wordt door kraaien

Buizerds zijn in mijn ogen een beetje ornithologische sukkels. Ze horen bij de grotere roofvogels in Nederland, maar echt stoer zijn ze niet. In het broedseizoen zijn veel vogels niet van hun aanwezigheid gediend en worden ze overal weggejaagd. Maar gebroed wordt er nu nergens en toch jagen de parkkraaien ze nog altijd weg. Misschien omdat ze concurreren over voedsel (een buizerd is soms liever lui dan moe en haalt zijn neus niet op voor iets doods en zoiets lust een kraai ook wel), maar misschien klieren die kraaien ook gewoon graag. In ieder geval hier wordt hij weer eens weggejaagd en dat heb ik wel eens vaker zien gebeuren.

En eindelijk, eindelijk heb ik dan onze groene specht eens netjes kunnen fotograferen. Ik had hem natuurlijk al wel vliegend vastgelegd. Maar dat was, hoewel bijzonder, niet zo'n heel goede foto.

Groene specht

Het blijft een onwillig onderwerp, ik moest wel op afstand blijven. Toen ik iets dichterbij kwam ging ie ervandoor. Maar ik heb toch een paar aardige foto's kunnen maken.

Ook nu probeert ie weer weg te kruipen

En dan nog een berichtje van de milieupolitie: In het park worden vliegende vervuilers gesignaleerd.

Als u deze aalscholver tegenkomt, zorg dan voor passende hoofdbedekking

Zijn soortgenoten zien het enigszins gegeneerd aan.

Enigszins geschokte aalscholvers

Zo ziet u maar, ook in de natuur komt ongepast gedrag voor. Maar daarover hoop ik u in een volgende post te kunnen berichten. Maar eerst wens ik u allen een prettige kerst!

If you can't be with the one you love...

Love the one you're with.

Crosby, Stills, Nash and Young zongen het. En ze hadden een punt. Ook bij het vogelen. De bijzondere vogels blijven een beetje uit. Daar kan je over treuren, maar misschien moet je (ik) gewoon extra waarderen wat er wél is. Dus deze keer gaan we een beetje op herhaling.

Op zich zijn koolmezen al honderdduizend keer gefotografeerd. Maar in het park lukt het me om de één of andere reden maar slecht. Als ik dan weer zo'n fotogeniek vogeltje redelijk heb vereeuwigd ben ik toch weer blij.

Zo'n koolmees ziet er extra knuffelbaar uit als ie z'n veren heeft opgezet voor de kou

De kou zorgt ook wel weer voor speciale plaatjes. Wie mijn ontboezemingen op deze plaats al wat langer volgt, zal ondertussen wel weten dat ik niet bijzonder geïnspireerd word door meeuwen. Maar zo op smeltend ijs hebben zo ook wel wat.

Kokmeeuw, in winterkleed, met koude voeten

En soms is iets dat zo gewoon lijkt, dat misschien wel helemaal niet.

Wilde (?) eenden

In het blad van de Vogel Bescherming Nederland (aanrader voor wie van vogelfotografie houdt) staat deze keer een artikel over de achteruitgang in de wilde eendenstand. Sinds de jaren '80 zijn ze met zo'n 30% afgenomen. Over de verklaring bestaat geen zekerheid. De specialisten denken aan een combinatie van meer natuurlijke vijanden voor de jongen, en minder voedsel. De jongen voeden zich vooral met insectensoorten die het moeilijk hebben. En zo komt de eend dan in het rijtje van vogels, met als grote voorbeeld de huismus, die je voor vanzelfsprekend aanneemt maar die het moeilijker krijgen. Of je bij zulk nieuws brandbrieven naar de krant stuurt of 'panta rhei' denkt, ligt aan je inborst. Maar waarderen wat je nu hebt, kan nooit kwaad.

Een sfeervol plaatje met eendjes als 'ijsvogels'

Ganzen doen het voorlopig nog meer dan goed. Die weten dan ook wanneer ze hier moeten zijn en wanneer ze weer weg moeten wezen.

Grazende grote Canadese ganzen

Vorige week aten ze zich nog het buikje vol op de koeien wei. Ondertussen zijn ze samen de koeien vertrokken naar betere oorden.

Blijven kijken dus. Want voordat je het weet, is het er niet meer. Voor eventjes of voor altijd, wie zal het zeggen.