Oude bekenden en nieuwe gezichten

Het is ontegenzeggelijk voorjaar in ons park. Afgelopen donderdag (13/4) had ik een joepie-moment(!). De oeverzwaluwtjes waren er weer. Ze draaien hun rondjes voor hun sociale huurwoninkjes. Stilzitten was er niet bij en het licht was niet optimaal, maar hieronder toch het bewijs.

Oeverzwaluwtjes bij hun wand

En nog eentje

Eén zwaluw schijnt geen zomer te maken, maar hoeveel moeten het er dan wél zijn? Eerlijk gezegd lijkt me het nu meer aan het weer te liggen, onze vogels doen flink hun best.

Mijn gevoel over nijlganzen is wat gemengd. Het zijn best mooie vogels (trouwens meer eenden dan ganzen, schijnt het) maar ze zijn onaangenaam tegen andere vogels. Dat ze hun jongen verdedigen is uitstekend, maar dat ze andermans jongen verzuipen vind ik minder. En ook van dat laatste zijn er verhalen. De nijlganzen die we hier zien, schijnen trouwens afstammelingen te zijn van siervogels en geen vogels die vanuit Noord-Afrika en Klein-Azië zelf deze kant op zijn gekomen. Ze doen het hier goed, ook in ons park. Vorige jaar zag ik regelmatig een solitaire gans, vandaag zag ik er vijf.

Speciaal in de vlucht zijn nijlganzen prachtige vogels

En ondertussen broeden ze hier ook. Zeer tot mijn verbazing, want een paartje had ik sinds de winter maar een paar keer gezien, dus ik nam aan dat het passanten waren.

Broedsucces voor nijlganzen in ons park

De eerste kuikens van het jaar. Ondanks mijn twijfels over de soort, vind ik dit dan wel weer heel leuk.

Ondertussen is er ook weer minder gewenst leven in het park aangetroffen in de vorm van blauwalgen. Ons park heeft de twijfelachtige eer, de eerste locatie in Eindhoven te zijn waar dit speelt. Ik vraag mij af, of het uitgeschakeld staan van het gemaal / de pomp hier nog iets mee te maken heeft. 

Een beetje blauwe reiger is niet bang voor blauwalg, iets met de kleur?

In hoeverre blauwalg op dit moment gevaarlijk is voor onze watervogels, weet ik niet. Maar vogels schijnen er wel aan dood te kunnen gaan.

Tot slot nog even een plaatje van een kleine zanger. 

Zingende fitis tussen de groene knoppen

Ook een mooi voorjaarsbeeld.

Hier moet u het weer even mee doen. Misschien dat mijn volgende update wat langer uitblijft omdat ik een weekje met vakantie ga. Tot een volgende keer.

Rijdende Rechter

Het woord 'vogelzang' associeer ik, en ik denk velen met mij, met iets moois. De eerste keer dat je je auto achterlaat op parkeerterrein Vogelzang, in Eindhoven, ben je misschien blij met de geboden parkeerruimte maar toch wat teleurgesteld in de mismatch tussen de poëtische naam en prozaïsche plek. Ik was dat in ieder geval wel. (De naam Vogelzang heeft in dit geval trouwens niets met gezang van vogels te maken maar met de firma Vogelzang die vroeger op die plaats gevestigd was. Maar dat weet je niet als je daar voor het eerst komt.)
Wat ik maar wilde zeggen, vogelzang wordt algemeen gewaardeerd als iets moois uit de natuur. Maar ik denk niet dat de betrokken vogels dit zo voelen. Die schreeuwen om de beurt: Van mij! Rot op! Wegwezen! Pleur op! (Dat laatste dan vooral door vogels in Den Haag en speciaal bij Het Torentje.) Een soort beurtzang om het territorium af te bakenen. Als de vogelwereld een Rijdende Rechter heeft, dan moet die er dezer dagen vaak op uit trekken. Want er is wat gekibbel op de vierkante meter. En daarbij is het indrukwekkend hoeveel kabaal kleine vogeltjes kunnen maken.

Zingende (scheldende?) roodborst

Toen ik deze roodborst hoorde, zocht ik onwillekeurig toch een grotere vogel dan dit prutsbeestje. Nog erger was het bij dit winterkoninkje.

Winterkoninkje, met veel tegenlicht, maar wat een lawaai

Deze tjiftjaf liet ook duidelijk horen wie hier woont

 De schoonheid van vogels is er ook niet om ons te plezieren maar om, meestal, hun vrouwtje te verleiden. Maar goed, gelukkig vindt dan in ieder geval zo'n vrouwtje haar man mooi, dus dat is dan toch wat minder erg dan met dat gescheld. Nu is schoonheid natuurlijk ook een soort keuze. Ik ben altijd weer blij als ik een mus zie. Misschien omdat het de eerste vogel was, waarvan ik weet dat mijn moeder ze wel aanwees. En waarvan ik weet dat die het toch een beetje moeilijk heeft.

Ringmus

Maar bekijk  bovenstaande ringmus. Het is in al zijn bescheidenheid toch een prachtig beestje? Als ringmus trouwens beter te herkennen aan z'n zwarte wangetjes dan aan die halsring. Zowel qua zang als qua kleur bescheiden, maar dat kan ík wel waarderen. En ik ben blij dat ik ze dit voorjaar ook weer zie.

Gedistingeerde zanger

En ook mooi zwart is niet lelijk. Zo'n merel man is best een chique verschijning. En dan hoeft ie er nog niet eens bij te zingen.

Boomkruiper in de herkansing

Ik had al eens eerder een boomkruiper gefotografeerd, maar die was wel heel erg en profile in de schaduw. Dit exemplaar liet zich iets beter belichten, maar de definitieve boomkruiperfoto laat nog op zich wachten.

Tenslotte. Het herstel van de woningmarkt is voor velen een goed bericht, maar de watervogels zien het volgens mij toch even anders. Sinds het begin van de bouwwerkzaamheden aan het water bij Meerrijk, lijken de meeste watervogels vertrokken. Dat komt vast wel weer een keertje goed, maar als de tekenen niet bedriegen, wordt er voorlopig nog wel even gebouwd.

Ik blijf rapporteren over al het aardige dat er wel is. Tot een volgende keer.