Blijven kijken

Op het moment dat ik dit schrijf is het koud en het wordt nog kouder. Het vijzelgemaal waarmee het water in ons park wordt rondgepompt is uitgezet in de hoop dat er straks op natuurijs kan worden geschaatst. Namens de (liever-geen-)ijsvogel, en de andere watervogels, wil ik hier protest tegen aantekenen. Maar ja, een park is eerst en vooral voor mensen.

De vogels zijn zich ondertussen van geen naderend onheil bewust, en lijken zich vooral te richten op de komende lente. Er wordt alweer gezongen en gekibbeld dat het een lust is. Ook het verenkleed past zich aan op dingen die komen gaan. Soms door verandering in tekening, maar ook als er oppervlakkig gezien niets veranderd, lijken de kleuren intenser. Aan gewone, wilde, eenden besteedt ook de vogelkijkende mens meestal niet zoveel aandacht. Maar doe het een keertje wel; het prachtige iriserende blauwgroen van een woerd is meer dan de moeite waard.

Intense kleuren voor een naderend voorjaar

Van sommige aalscholvers wordt de kop bijna wit bij het naderen van het broedseizoen.

Aalscholver in voorjaarskleed

De kokmeeuwen krijgen ook weer een zwarte kop. Het opvallende is wel, dat ze het er niet over eens zijn wanneer dat dan moet gebeuren.

Een avant-gardistische kokmeeuw met meer behoudende soortgenoten

Vorige keer meldde ik al blij dat er weer wintertalingen in ons park wonen. Wintertalingen zijn zo'n beetje de kleinste eendjes die in Nederland voorkomen. Op individuele foto's zie je dat eigenlijk niet, omdat ze ook zo fijn getekend zijn.

Wintertaling met gewone eenden, ter vergelijking

En nog eentje omdat het zo'n mooi vogeltje is.

Meneer wintertaling tussen rietstengels

Zoals ik schreef, wordt ook weer veel meer gekibbeld. Een grote Canadese gans probeerde zijn/haar partner (?) wat duidelijk te maken. Maar die bleef er geheel onbewogen onder.

Luidruchtige grote Canadese gans

Was er vreemd gegaan? Had hij/zij geknipoogd naar een andere gans? Zit die ring toch niet echt lekker, ook al hebben de beestjes er volgens de experts geheel geen last van? Hoe dan ook, de andere gans bleef rustig naast de schreeuwlelijk dobberen en na een tijdje keerde de rust weer.

Het is duidelijk dat ik plezier beleef aan het kijken naar vogels en dat probeer te delen met u, mijn lezer. Maar vogelliefde kent ook andere vormen.

Vogelwoning uit ijslollystokjes en een verantwoord water pak

Ik hoop alleen maar dat dit niet het resultaat is van verplichte fröbelactiviteiten maar van diep gevoelde vogelliefde. ;-)

Nu maar afwachten hoe de vogelstand er na de komende koude periode er uit ziet. Ik hoop dat er over een paar weken toch weer allerlei moois te melden valt. Waar ik u dan ook mee hoop te verblijden.

Tot dan.

IJsnieuws

Waar ik in de vorige post bang voor was, is in de afgelopen week een beetje gebeurd. Een koude periode terwijl de natuur (lees: de vogels) zich al rijk aan het rekenen was met een vroeg voorjaar. Uiteindelijk lijkt het met de vorst allemaal nog wel mee te vallen. Er bleef voldoende open water en het is niet zo lang echt koud geweest.

Zo'n koude periode zorgt soms ook voor interessante passanten, maar daarover later. Ook de beelden zijn mooi of grappig. Een ontboezeming: ik heb, daarnaar gevraagd,  wel eens gezegd dat ik wel een eend wilde zijn. Want eenden kunnen vliegen, zwemmen en lopen. Een fuut was volgens die redenering nog beter geweest, want die kan ook nog duiken. Aan de andere kant, futen zijn niet van die geweldige lopers, zeker niet op een gladde ondergrond.

Fuut op glad ijs

Bovenstaande fuut had echt de grootste moeite overeind te blijven op het ijs en maakte daar een koddig nummer van. Eigenlijk had ik hier een filmpje van moeten maken.

De eenden duiken in de kou vooral weg in hun veren, en balanceren schijnbaar moeiteloos op 1, koude, poot.

Het ziet er zo koud uit, maar ze gaan toch niet op de kant zitten

Maar goed, zoals ik al schreef, geeft verandering van weer ook vaak verandering van vogels. Dit keer zag ik een onbekend vogeltje dat, toen ik er aan kwam, er als een speer vandoor ging over het water. Daarbij ook een paar keer duikend.

Ra ra, wat is dit?

Het beestje bleef schuw, maar ik kon hem (m/v), of zijn partner, ook een keertje in rust fotograferen.

Een dodaars in winterkleed

Hij bleef te ver weg voor een mooie foto, maar het is dus een dodaarsje. Een dodaars is een kleine fuut. Maar zeker in winterkleed toont hij heel anders. En ik ben dus weer blij met een bijzondere passant.

Wat ik ook heel leuk vond om te zien, is dat er weer wintertalingen in ons park bivakkeren. Er zag er een kleine tien, op een oever in een flauw zonnetje.

Klein maar mooi, zo'n wintertaling

Het is geen nieuwe observatie, want vorig jaar had ik ze hier ook al eens gezien, maar het is toch mooi dat ze weer terug zijn gekomen. En naar het lijkt zelfs met meer.

En ook de vaste bewoners blijven leuk om naar te kijken.

Jagende reiger

En ja, hij heeft een heeel klein visje

Dus sluit ik tevreden af. Want ik blijf het leuk vinden als ik een bijzondere observatie met u kan delen. Wat ik dan ook een volgende keer weer hoop te doen.

Tot dan.