zaterdag 28 juli 2018

Wachten op betere tijden 1

De titel zegt al een boel (maar niet alles). Zowel de vogels, als ons park, als uw scribent hebben het moeilijk, dezer dagen. Dat ligt vooral aan de droogte voor wat betreft de vogels en het park en aan karakterzwakte en warmte wat mij betreft. Over dat laatste zal ik niet te veel uitweiden, over die eerste twee wil ik hier nog wat meer vertellen.
De droogte begint nu echt zijn tol te te eisen. Sinds mijn vorige bericht staat er nog minder water in de vijvers en ik zie de variatie aan soorten ook afnemen. Als je in het park loopt dan hoor je ook veel minder vogels. En wat er nog is trekt zich terug rondom de plekken waar nog wel water staat.
De watervogels verzamelen zich op plaatsen waar nog water is
En ik hoop dat onze parkeendjes tegen blauwalg kunnen.
Aanmodderende eend
Om u niet alleen maar visuele narigheid te bieden ook nog iets leukers. Ik heb uitzicht vanuit onze flat op een sedumdak. (Het Meerplein e.o. maakt deel uit van het bestemmingsplan van Park Meerhoven, dus dit mag volgens mij ook op mijn blog.) Vorige week hoorde ik voortdurend het gepiet van scholeksters. Ik zag een paartje scholekster die om de beurt op de rand van dat dak hard riepen.
Pietende scholekster
En toen ik goed luisterde, hoorde ik ook een zacht antwoord. Kortom er moest ergens een jong zijn. En na een tijdje kwam er ook iets tevoorschijn.
Scholeksterjong
In het begin leek het of ze alleen maar om elkaar heen draaiden, maar later zag ik ouders en jong toch samen. Meestal hield een ouder de wacht terwijl de andere wat te eten haalde. Daarin wisselden ze elkaar af.
Ouder met/op jong (net voor de ouder)
Het was aardig om het gedoe te observeren.

Zo kreeg ik ook weer een kans om een vliegende scholekster van bovenaf te fotograferen. In de vlucht vind ik het bijzonder mooie vogels.
Vliegende scholekster boven het sedemdak
Het is nog steeds niet mijn definitieve scholekster-in-vlucht-foto, maar ik wou u dit tussenresultaat toch niet onthouden.

Hoe het afgelopen is met het kuiken weet ik niet, maar ik vrees het ergste. Een paar dagen nadat deze foto's zijn gemaakt was het ineens stil. En ik kan me nauwelijks voorstellen dat het jong al zover was dat het alleen de wereld aan kon.

Ondertussen wachten we dus maar op betere tijden. In de natuur komen die altijd wel weer. Oh ja, en de volgende keer heb ik een nieuwe soort. De bewijsfoto heb ik al, maar ik heb beloofd hem niet meteen te publiceren.

Dus met deze 'cliffhanger' neem ik afscheid. Tot de volgende keer.


donderdag 12 juli 2018

Wanhoop en hoop

Sinds ik op vakantie ging, heeft het hier niet meer geregend. En dat is nu een week of vijf geleden. Maar dat het droog is zal u ook wel zijn opgevallen. Die droogte laat flink zijn sporen na in ons park. Natuurlijk is veel gras geel. Maar vooral de vijvers hebben flink te lijden omdat ze puur van hemelwater afhankelijk zijn. Ze zijn op geen enkele manier verbonden met ander oppervlaktewater.
Langzaam droogvallende vijver
Aan de andere kan is het effect van de droogte niet altijd lelijk.
Deze distels met een achtergrond van gele bloemen zijn eigenlijk best fraai
Ik was bang dat er van/voor de vogels in ons park ook weinig over zou zijn. Maar dat viel eigenlijk wel mee. Neem bijvoorbeeld deze fuut.
Fuut met jong
Die is toch maar aan een tweede leg begonnen en draagt het resultaat daarvan op haar rug. En van een fuut met jongen op haar rug wordt ik altijd een beetje vrolijk. Het ziet er altijd gezellig uit.

Bij de oeverzwaluwen was het ook een en al leven. Ze scheerden prachtig over het water om te drinken en te jagen en ze deden regelmatig hun woningen aan. Ik neem aan om jongen te voeden.
Oeverzwaluw boven de grootste plas

Ik hoop altijd iets bijzonders te zien, en zo dacht ik met onderstaande foto een nieuwe soort voor ons park te hebben gespot.
Vliegende jonge spreeuwen
Maar ik kwam al puzzelend niet verder dan jonge spreeuwen, en spreeuwen zie ik wel vaker. Een volwassen spreeuw is zwart met een helder gele snavel. Deze zijn bruin met een zwarte snavel, maar ik ben er vrij zeker van dat het hier toch wel om spreeuwen gaat. Zij het dus jonge. Niettemin, als u een beter idee heeft, laat het mij weten. Ik leer graag, zij het traag, bij.

Kortom, toch overal jong leven. Vandaar de hoop in de titel.

En distels zijn niet alleen maar narigheid. Op distels komen ook distelvinken af.
Putter op distels
U weet dat ik dol ben op puttertjes. Wat ik nog niet wist, en u misschien ook niet, was dat die in het Vlaams distelvinken worden genoemd. Dus als u straks weer eens in de buurt bent van een bosje distels, let dan goed op. Misschien spot u uw eigen distelvink.

Het is weer even geleden dat ik u iets kon berichten. Ik hoop dat ik de komende tijd er wat vaker aan toe kom.

Tot een volgende keer.