Vals spel 3 (deel 2: Antarctica & Falklands)

Het was eigenlijk mijn bedoeling om snel achter elkaar de blogs over onze cruise te publiceren.  Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, om Elsschot te citeren. Indien luiheid als praktisch bezwaar mag tellen.

Het gebied rondom Antarctica is winderig en koud en het terrein van stormvogels en albatrossen.

Zuidelijke reuzenstormvogel (giant petrel)

Met een maximale spanwijdte van meer dan twee meter zijn het imposante vogels. Ze eten vooral aas, maar ook wel (inkt)vis. Stormvogels en albatrossen zijn verwant, wat goed te zien is aan hun snavels. Afgezien van hun grootte, is hun snavel een duidelijke aanwijzing dat je in ieder geval niet met een meeuw van doen hebt.

Grote albatros [wandering albatross] (denk ik, maar een koningsalbatros [royal albatross] kan ook)

Albatrossen zijn nog een maatje groter dan stormvogels. Een grote albatros kan een spanwijdte van meer dan 3 meter bereiken.

Een, opgezette, albatros met mensen voor een indruk van de grootte

 Het bleef niet bij allerlei stormvogels en albatrossen.

Drie keizersaalscholvers (blue-eyed cormorants)

De keizersaalscholver is duidelijk familie van onze aalscholver, maar net wat kleuriger.

Ik heb ook mooie foto's van sterns, maar die slaan we maar even over, want we moeten naar DE vogel van het Antarctisch gebied.

Pinguïnkolonie in de sneeuw

 Zo'n pinguïnkolonie ziet er uit zoals die ruikt; niet helemaal fris. Als je 'geluk' heb is zo'n kolonie zelfs op het schip te ruiken. Niettemin, zwemmend zijn het fraaie beestjes.

Stormbandpinguins (Chinstrap penguins)

Pinguïns zijn op het land onhandige vogels, maar ze kunnen razendsnel zwemmen. Dat doen ze door snelheid te maken in het water, en dan een sprongetje te maken, vermoedelijk om van de lagere weerstand in de lucht te profiteren. Als je ze zo bezig ziet, is er van hun charmante onhandigheid op het land weinig over.

Er is mij verteld dat er 17 soorten pinguïns zijn. Die heb ik natuurlijk niet allemaal gezien en al helemaal niet gefotografeerd.

Een kolonie ezelspinguïns (gentoo penguins) op de Falklands

Ezelspinguïns danken hun naam trouwens aan het geluid dat ze maken; dat lijkt verdacht veel op het balken van een ezel.
Pinguïns hebben van mensen weinig te vrezen en dat weten ze. Als bij een pinguïnkolonie rondloopt, dan wordt je vooral genegeerd. Mij is verteld dat ze zelfs enig voordeel hebben bij de menselijke aanwezigheid. Wij jagen meeuwen weg die eieren of jonge kuikens stelen, en daarmee compenseren we onze 'storende' aanwezigheid. Maar zoals al eerder geschreven, voor mensen die interactie zoeken is een pinguïn niet de ideale vogel.

Koningspinguïns (kings penguins)

Keizerspinguïns zijn de grootste en mooiste pinguïns. Die hebben we niet gezien, maar koningspinguïns komen er aardig bij in de buurt. Op de achter grond is ook een ruiend exemplaar te zien.

Wat ik ook nog zeker even wilde delen is dit fraaie kleine vogeltje

Falklandplevier (two-banded plover)

Om ook voor mij onbegrijpelijke redenen vind ik het leuk een beestje te zien op een plek waar het ook de naam van draagt. Het lijkt me een onschuldige afwijking.

Kuiken van de Falklandplevier

In dezelfde categorie vallen deze eenden.

Falklandbooteend (Falkland flightless steamer duck)

Zoals de Engelse naam al suggereert kunnen deze grote eenden niet (nauwelijks?) vliegen, daar zijn ze te zwaar voor en zijn hun vleugels te weinig ontwikkeld. Blijkbaar vindt deze vogel vliegen niet de moeite waard. Zoals de dokter zegt: Use it or loose it. Dat geldt ook in de vogelwereld.

We hebben natuurlijk nog veel meer gezien, maar ik vind het wel weer welletjes voor deze blog. Nog even een foto van mijn favoriete ijsklontje. (Het is ondertussen vast gesmolten.)

Antarctische ijsberg

Tot een volgende keer.

Vals spel 3 (deel 1: Chili)

Het lijkt een slecht begin van het jaar, meteen vals spelen. Maar de meeste lezers weten al wel wat dit inhoud; in plaats van de vogels waar het eigenlijk over zou moeten gaan in deze blog (de vogels in park Meeerland) gaat het over de vogels waar ik het over wil hebben. In dit geval zijn dat de vogels in het zuiden van Zuid-Amerika. We hebben een reis gemaakt die ons in het zuiden van Zuid-Amerika en in Antarctica heeft gebracht. En ik wil deze blog gebruiken om wat vogelobservaties met u te delen.
Nou gaat het om een groot gebied, met heel veel avifauna, waarvan ik maar een fractie gezien heb. En van die fractie heb ik maar weer een deel kunnen fotograferen. En van die foto's komt dan maar weer een selectie hier terecht. Wat ik met deze disclaimer maar wil zeggen, is dat dit een geheel willekeurig samenraapsel is.

Na al het voorgaande heb ik waarschijnlijk nog maar 1 lezer over. Ik hoop dat die hier dan wel veel plezier aan beleefd.

Onze reis was merendeels een cruise. Bij de afvaart werden we uitgeleide gedaan door pelikanen.

Peruaanse pelikaan (Peruvian Pelican)

Die hebben we voor de rest de hele verdere reis niet meer gezien. Echt mooi zijn ze misschien niet, maar het zijn wel heel karakteristieke vogels. Er vlogen er heel wat af en aan om hun maaltje vis bij elkaar te scharrelen.

Een vogel die we wel op allerlei plaatsen in Zuid-Amerika hebben gezien is de Chimango. Een zeer algemene valkachtige.

Chimango (Chimango) met tweede pootje, bijna, verborgen

Wegvliegende chimango

Wat me tijdens de hele reis opviel is dat de meeste vogels weinig schrikachtig zijn t.o.v. mensen, en ook chimango's lieten zich op allerlei plaatsen rustig fotograferen. Het doet vermoeden dat ze van mensen weinig te vrezen hebben. Hoewel zijn Engelse naam anders doet vermoeden, is de kuifcaracara veel minder algemeen. In ieder geval op de plaatsen waar wij kwamen.

Kuifcaracara (common caracara)

(Middelgrote roofvogels worden bij navraag trouwens voortdurend 'caracara' genoemd in Chili; het is volgens mij meer een categorie dan een specifieke soort.)  Dit is wel een imposantere roofvogel om te zien. Deze zat in een natuurpark (Torre del Paine) in Chileens Patagonië. Daar waren ontzettend veel vogels. Voor mij een van de bijzonderste observaties waren de condors.

Andes condor (Andean Condor)

 Condors zijn aaseters en dus gieren. Maar dat beeld past niet bij deze vogels als ze met hun spanwijdte van meer dan drie meter majesteitelijk boven de bergen zweven. Condors waren trouwens niet eens de grootste vogels die we daar, in dat park, gezien hebben.

Darwins nandoe (Lesser Rhea)

En dan hebben we het natuurlijk over gewicht. Qua spanwijdte kan deze struisvogelachtige zich niet meten met een condor. Maar ter vergelijking, zo'n nandoe kan een dikke 28 kg wegen; een mannetjes condor 15 kg. Kortom, als je het vliegen opgeeft hoef je minder op je lijn te letten. (Dat geldt ook voor mensen, maar dan is het gerelateerd aan de maat van het gemiddelde vliegtuigstoeltje.)

Er waren natuurlijk ook kleine vogels.

Chileense zwaluw (Chilean Swallow)

Misschien niet zo heel bijzonder. Onderstaande musachtige vond ik wel weer heel leuk.

Roodkraaggors (rufous-collared sparrow)

Een zeer bewegelijk vogeltje met een prachtig rood kraagje.

Dit is natuurlijk lang niet alles wat we daar gezien hebben. Er waren ook flamingo's, ibissen zwarthalszwanen, eenden en ganzen. En verder hebben we in Chili nog roodkopgieren en allerlei anders wat ik nu even vergeten ben, gezien.

Roodkopgier (Turkey Vulture)

Ter afsluiting, een plaatje zonder vogel.

Torre del Paine (de kleurverschillen in de meren hangen samen met de mineralen in het water.)

Gezien al het materiaal dat ik nog heb, denk ik nog wel twee afleveringen nodig te hebben. Maar maakt u zich geen zorgen, ik zal tussendoor ook weer verslag gaan doen van ons park.

En nu maar op zoek naar de condor in park Meerland.