zondag 31 maart 2019

Business as usual

De titel zegt het al helemaal, er is voldoende te zien, maar het grote nieuws ontbreekt.

Maar ook als dat grote nieuws ontbreekt, zijn er altijd de familieberichten. Geboren: Zes nijlgansjes.
Hier ontbreken er een paar, maar moeder probeert er wel de wind onder te houden
Nijlganzen zijn altijd heel vroeg met hun jongen. Volgens mij waren er begin februari berichten over jonge nijlganzen in Eindhoven. Ook 'onze' ganzen hebben al een tijdje jongen, maar ik was ze nog niet eerder met mijn camera tegen het lijf gelopen.

Het is ook de tijd van de wisseling van de wacht. De wintertalingen zijn weer weg.
De laatste keer dat ik ze fotografeerde was op 25 februari
Ook de zilverreiger zal binnenkort wel vertrekken, maar hij is er nog. En het blijft een mooie vogel.
De grote zilverreiger, nog even te gast

Waar ik ook weer blij mee ben, is dat ik voor het eerst na de winter weer een steenuiltje in ons park heb gezien.
Steenuiltje tussen de stenen

Het lijkt er ook op dat we er weer vaste bewoners bij hebben. Al een tijdje zag ik een individuele muskuseend, daar heb ik ook wel eerder over bericht, maar nu hebben we ook een paartje.
Man en vrouw muskuseend
Muskuseenden komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. Daar zijn ze al heel lang gedomesticeerd. Omdat ze er ook regelmatig ontsnapten en zich dan weer vermengden met wilde muskuseenden is het blijkbaar niet meer mogelijk om genetisch puur wilde muskuseenden te vinden. De exemplaren die we hier in het wild vinden zijn meestal ontsnapt uit kinderboerderijen. Het zijn voor de rest vrij standvastige vogels. De vrouwtjes letten wat beter op hun gewicht en kunnen nog goed vliegen, maar meneer muskuseend heeft de strijd tegen de pondjes bijna opgegeven en probeert de inspanning van het vliegen vooral te mijden. Geef hem een bankje en een afstandsbediening en je kan hem qua gedrag niet onderscheiden van zijn menselijke geslachtgenoten. (Ik schrijf hier op persoonlijke titel.)
Het voordeel is wel dat je bij een koppeltje meteen ziet wie de man en wie de vrouw is.

Merels zouden geen nieuws moeten zijn, maar ik houd ze toch in de gaten. Ze hebben het moeilijk door het usutu-virus. En ik ben dan ook altijd blij als ik een merel zie. En horen is eigenlijk nog mooier. Dit exemplaar zat prachtig zingen. Uit dank publiceer ik zijn portret.
Zingende merelman
Niet mijn mooiste foto, maar ik was blij dat ik hem zag en hoorde.

Blauwe reigers zijn in ons park nooit groot nieuws, maar deze foto heeft toch wel wat vind ik.
50 kleuren blauwgrijs: een landende blauwe reiger

En ook voor een witte kwikstaart krijg je geen televisieploeg op pad, maar dat komt omdat ze niet weten wat ze missen. Het zijn alledaagse kleine vogeltjes die heel dapper hun leven om dat van de mens heen bouwen. Als ie zich Siberische kwikstaart zou noemen en alleen bij oostenwind hier een glaasje Grey Goose Jeroboam Plain vodka zou komen nippen, zou iedereen hem komen bewonderen. Maar schoonheid zonder pretenties telt ook niet bij vogelaars. Ik denk daar anders over, en u moet er dus aan geloven.
Verplichte kost: witte kwikstaart
Enfin, ik zal niet meer over een pimpelmees beginnen in het kader van de bescheiden vogeltjes. Die houden we maar voor een volgende keer.

Zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb! Tot dan.


zondag 3 maart 2019

Putterpret en andere genoegens

Als ik dit schrijf regent het pijpenstelen, maar we hebben een paar weken meteorologisch nogal boven onze stand geleefd. Dat zal vast iets met de aardopwarming te maken hebben, maar dat betekent niet dat het nu voortdurend zoveel warmer zal blijven. En hoewel ik moet toegeven dat ik het relatief warme droge weer ook wel erg prettig vond, was ik een beetje bang voor mijn vogeltjes. Als die allemaal gaan denken dat het al volop voorjaar is, en er komt nog een langere koude periode, dan gaan er heel wat broedsels naar de maan. Nou is het verschijnsel dat het voorjaar een valse start maakt van alle tijden, zij het niet zo vroeg als tegenwoordig, en als geheel kan de natuur daar uitstekend tegen. Maar het kan wel allerlei klein leed veroorzaken.

U leest het, een pessimist weet overal wat op af te dingen.

Want voor vogelkijkers waren het mooie dagen. Van alles met veertjes ging er volop tegenaan om zichzelf en het aanstaande nageslacht een mooie uitgangspositie voor het nieuwe broedseizoen te geven. Er werd tegen de klippen op gezongen en gefoerageerd. Er was overal wel wat te zien.

Om maar meteen met de titel te beginnen, ik kon een tijdje een groep puttertjes volgen. Dat levert niet perse bruikbare plaatjes op, want ze zijn wel super bewegelijk, maar geef mij een distelvink,  en ik ben blij.
Foeragerende putter
En: 'Hap!'
Al die kleine vogeltjes laten zich nu bekijken. Vorige keer heb ik het al over meesjes gehad, maar naast de distelvink was ook de gewone vink overal te horen en soms te zien.
Meneer vink aan de wandel
Een vink heeft best wel wat kleur, maar vaak zie je hem pas als ie wegvliegt, want dan toont het geel in zijn vleugels ineens.

Deze roodborst had zich een mooi plekje in de rododendrons  gevonden, die trouwens hier en daar al beginnen te bloeien.
Verdekt opgestelde roodborst
 En ook een winterkoninkje wilde wel even tussen de takken vandaan komen om van het goede weer te kunnen genieten.
Een winterkoninkje doet aan vleugelonderhoud

Op het water zijn de futen nu op hun mooist.  Het woord 'baltsen' klinkt een beetje als een samentrekking van 'ballet' en 'dansen'. En dat is precies wat futen doen.
Baltsende futen
Futen spiegelen elkaars bewegingen en doen soms ieder apart iets, en bewegen daarna weer prachtig synchroon. Je weet nooit precies wanneer de voorstelling begint, maar als je oog er op valt is het bijzonder de moeite waard.

Ook de scholekster heeft zich alweer gemeld. En dat is eigenlijk veel te vroeg. Mij geeft het geluid van een scholekster echt een voorjaarsgevoel. Maar dat lijkt misplaatst in februari.
Scholekster
Ik hoop maar dat ze zich niet te erg van de wijs laten brengen door door het mooie weer.

Het zwarte gevogelte kan vaak op wat minder sympathie rekenen, en ik word ook niet altijd meteen enthousiast van een kraai of kauw. Maar in deze tijd zie je soms in gigantische zwermen op pad, en dat heeft zeker zijn eigen schoonheid. En de bouwkraan bij ondergaande zon wordt zo ook wel interessant.
Kauwen bij ondergaande zon op de bouwkraan.

Verzamelde kauwen
En ganzen in de ondergaande zon kunnen ook erg mooi zijn.
Grote Canadese ganzen bij zonsondergang.

En dat lijkt me wel een toepasselijke afsluiting. Mijn tip van de week, tel eens Grote Canadese ganzen als u niet kan slapen.

Tot een volgende keer.