zaterdag 28 september 2019

Gevederde zaken

Deze titel leek me passender dan lopende zaken, maar eigenlijk is het natuurlijk vooral dat.
De druk op ons park neemt toe, door alle bouwactiviteiten en door de droogte die eigenlijk al meer dan een jaar duurt. Vorig jaar zomer was het opvallend droog en het park is daar nooit helemaal van hersteld. Aan het einde van de winter was het wel wat beter, maar een week geleden stond het water nog lager dan het vorig jaar ooit gestaan had.
En dan zijn er die bouwactiviteiten. Hoewel het park daar niet rechtstreeks onder lijdt, zijn er wel negatieve effecten voor vogels. Mensen wonen graag aan de rand van een park, en het uitzicht daarop wordt door projectontwikkelaars gretig verkocht. Dat heeft twee effecten. De braakliggende lapjes grond tegen het park aan verdwijnen langzaam snel. Dus wordt de totale ruimte voor vogels kleiner. En alle bouwactiviteiten, en de bewoning daarna, zorgen voor meer drukte en de meeste vogels houden van rust. Aan de andere kant: we hebben het over een park in een nieuwbouwwijk. Dat park zou er helemaal niet zijn als er geen mensen waren. En heb ik niet in mijn eerste post zo mooi uitgelegd dat ik juist zo van natuur houd als die goed gebruik weet te maken van wat de mensheid te bieden heeft?

Uiteindelijk denk ik dat het allemaal wel weer goed gaat komen. Er zal vroeger of later vast wel iets gevonden worden op het waterbeheer, en het bouwen houdt vanzelf een keertje op. En dan ontstaat er wel weer een nieuw evenwicht.

Maar ondertussen blijft er wat minder te rapporteren dan een paar jaar geleden. En moet ik dus wat beter kijken. En dat gaan we dan maar proberen.
Blauwe reiger
Zo is bovenstaande reiger niets bijzonders voor ons park. (Hoewel je altijd moet blijven realiseren dat op een andere plaats dit ineens De Observatie kan wezen.) Maar zoals hij/zij bij het groene riet poseert is het toch weer een aardig plaatje. Vind ik.

Muskus eend
En deze muskus eend is niet meteen moeders mooiste, maar zo heeft ie toch wel wat. En vooral, zij (dat is het denk ik) doet zo heel erg denken aan het klassieke plaatje van een dodo.

Als zwaluwen zomer maken dan is het na hun vertrek op z'n minst herfst. Laatst zag ik toch nog een vogeltje rondscharrelen bij de oeverzwaluwenmuur.
Koolmees bij de oeverzwaluwmuur
Even dacht ik dat het een zwaluw was die net als ik geen afscheid van de zomer wilde nemen, maar het was een koolmees die de misschien overwoog de leegstand bij oeverzwaluwwoningen ten eigen faveure aan te wenden.

En soms zie ik iets wat nauwelijks wat met vogels te maken heeft.
Konijn tussen de eenden
Blijkbaar zijn eenden niet erg bang voor konijnen, maar dat was eigenlijk niet wat mij prikkelde. Ik weet dat op sommige plekken waterkonijn op de menukaart staat, wat in feite muskusrat is. (Muskusratten zijn overigens ook eigenlijk geen ratten, dus is er weinig op tegen om het beest te hernoemen naar een ander knaagdier.) Maar goed, dit zijn echte 'water konijnen'. En nu we toch met associaties bezig zijn ook maar dit gedichtje van Kees Stip:

Bij Noordwijk zwom een nat konijn
te midden van een school tonijn.
“Tja,” sprak het beest, “dat tomt er van
als men de ta niet zeggen tan.”

Ter afsluiting nog eens oog voor het detail.
Kauwen
Of is het: het oog als detail? In ieder geval was ik weer eens getroffen door het fraaie blauwe oog van een kauw.

Ik laat het hierbij. Tot een volgende keer.

PS. De vogel waar ik de vorige keer geen naam op kon plakken, lijkt toch wel een vrouwtje zwarte roodstaart. In deze tijd zijn die wat valer van kleur en het vrouwtje is altijd meer grijs dan zwart. Met dank aan Raoul en Sander.

zondag 1 september 2019

Joepie 2

Tijdens mijn wandelingen door ons park heb ik al een tijdje het idee dat ik het eens, of wat meer, moet hebben over de vogels die ik de laatste tijd niet meer zie. Mijn grote overzicht telt ondertussen bijna 60 soorten. (Ik werk dat regelmatig bij, u vindt het onder 'Welleke dan?' rechtsboven als u dit bekijkt op een wat groter scherm.) Van sommige vogels weet je eigenlijk van tevoren dat het geen blijvertjes zullen zijn. De fraaie Carolina eend die ik in 1 van mijn eerste blogs tegenkom, hoort helemaal niet in Nederland en is dus vast een ontsnapte siervogel die het waarschijnlijk zonder hulp niet redt. Ook zijn er erkende passanten, zoals de kuifeendjes die hier een paar weken gebivakkeerd hebben en toen weer verder getrokken zijn. Kuifeenden zie je op allerlei plaatsen in Nederland, maar blijkbaar is ons park het niet helemaal voor dit fraaie vogeltje. Kan gebeuren.


Het weinige water in ons park gaat ook kwalitatief achteruit

Maar eigenlijk maak ik me soms wel zorgen over de vogels die tot de min of meer vaste bewoners gerekend kunnen worden en dan ineens verdwijnen. Ik denk bijvoorbeeld aan de aalscholvers die ik al een tijdje niet meer zie. En ook de futen zijn hem gesmeerd. Ik hoop en verwacht dat ze zich op den duur wel weer zullen melden, maar je krijgt toch het idee dat het in ons park voor veel vogels op dit moment niet goed toeven is.

En toen was daar ineens toch weer een ijsvogel.
IJsvogel
Toen ik met deze blog begon, hadden we een ijsvogelpaartje als vaste bewoners van dit park, maar de laatste twee jaar heb ik geen ijsvogel meer gezien. En toen ik hem de afgelopen week zag en ook nog kon fotograferen was dat voor mij dubbel geluk. Hij/zij was er vandoor voordat ik dichterbij kon komen, maar het ik ben toch heel blij met dit plaatje. Nu maar hopen dat dit de aankondiging is van permanente huisvesting.

Een jaar of zo geleden, was ik ook zo blij met de steenuiltjes in ons park. Ondertussen kom ik ze regelmatig tegen, en heb ik het er ook niet meer iedere keer over. Maar deze zat zo lekker in het avondzonnetje dat hij mij en mijn grote boze oog redelijk dichtbij verdroeg.
Steenuil in de avondzon

En verder moeten we dan maar zuinig zijn op de vogels die wel trouw blijven aan het park.
Waterhoen met jong
Waterhoentjes zijn wat bescheidener dan hun meerkoet-verwanten. En met hun felrode snavel met gele punt vind ik ze ook best mooi. Waterhoentjes schijnen ook 's nachts te vliegen. Dan vliegen ze misschien wel meer dan overdag, op zoek naar plaatsen waar ze kunnen wonen en foerageren. (Het is bekend dat vogels ook/vaak 's nachts vliegen. Maar welke vogels, en in hoeverre dat afwijkt van hun vlieggedrag overdag is vaak veel minder bekend. Het is gewoon lastiger te observeren.)

Een andere trouwe vogel is de blauwe reiger. En het blijft aardig om ze te zien jagen op een visje. Ze sluipen door het water om ineens toe te slaan. Als je ze een tijdje volgt, kan je aanvoelen wanneer dat gaat gebeuren. En dan wordt het bijna spannend. (U mag dit lezen als een aanmoediging om te blijven kijken als u een reiger bezig ziet.) Hoewel het tafereel ook voor deze blog niet bepaald nieuw is, vond ik onderstaande foto toch weer de moeite waard om met u te delen.
Toeslaande blauwe reiger
En hij heeft beet.
En hier was het om te doen

En dan nog een prijsvraag. Ik heb geen idee wat dit vogeltje is. Hij (m/v) was ook te ver weg voor een goeie foto. Onderstaande plaatje is nogal mishandeld om de kleuren wat te versterken. Hij lijkt er op dat er wat roods aan de staart zit, dus dat zou wijzen op een soort roodstaart. Heeft u een idee?
Zegt u het maar
Mensen met interessante ideeën zullen worden beloond worden met een eervolle vermelding en achtervolgd worden door mijn eeuwige dankbaarheid.

En met deze brandende kwestie houd ik ermee op. Tot een volgende keer.