Voorjaarsopruiming

Het is natuurlijk eigenlijk nog wat vroeg om aan een opruiming te beginnen, maar ik verwacht dat ik de komende periode minder tijd heb om aan deze blog te besteden. En ik wil nog wat ornithologische fait divers met u delen.

Als ik dezer dagen het park inloop dan loop ik bijna tinnitus op van het gezang. Er zitten nog geen bladeren aan de bomen en je zou dus verwachten dat je de bron van de herrie dan makkelijk moet kunnen vinden, maar dat valt nog knap tegen. U zou kunnen vermoeden dat dat aan mijn beperkingen ligt, maar het heeft er ook mee te maken dat de lawaaischoppers heel erg klein zijn. Vandaag had ik er eindelijk eentje te pakken, maar ik heb om heel wat bomen tevergeefs gedraaid.

Dit winterkoninkje schreeuwde zich de longen uit het lijf

Het blijft indrukwekkend hoeveel lawaai er uit zo'n heel klein beestje kan komen.
 

Ook deze roodborst deed flink zijn best

Vogels zingen niet voor het esthetische genoegen maar om hun territorium af te bakenen. En als dat niet helpt wordt het matten.

Zoekplaatje: vechtende vinken tussen de blaadjes

Ik heb altijd de indruk dat vinkjes over het algemeen sociale vogeltjes zijn, maar in de broedtijd ligt dat toch wat anders. Van vinken die gehouden worden in kooitjes is ook bekend dat je beter niet twee mannetjes bij elkaar kan stoppen. Sinds ik dat bovenstaande gevecht zag, heb ik ook al vinken gezien die elkaar achterna zaten.

Dan een nieuwe observatie buiten-mededinging, want buiten het park. (Maar er ook niet heel ver wandelen.)

Kievit

Al zeker 10 jaar broeden er kieviten achter het gebouw van ASML/DHL op het Flightforum. Het is eigenlijk een stukje braakliggend terrein dat bedoeld is voor een verdere uitbreiding van dat gebouw, ingesloten door een tamelijk drukke weglus. Vlak in de buurt zijn allerlei grotere velden. Toch blijven die beesten hardnekkig bij hun veldje. Iets soortgelijks heb ik ook wel gezien in de lussen van (snelweg-)klaverbladen. Daar zie je soms in een plasje of een weitje van alles zitten, dat er volgende keer dat je langskomt er weer zit. Blijkbaar wonen de betrokken beestjes daar. Ik vind dat soort eigenwijze natuur wel grappig. Je zou denken waarom ga je niet in die mooie rustige plas of wei honderd meter verderop zitten? Maar nee, ons idee van natuur stemt niet overeen met dat van de natuur zelf.

De wintertalingen zijn weer vertrokken, hoogstwaarschijnlijk naar het noorden.

De laatste wintertaling die ik zag, op 24 maart

Wintertalingen broeden ook wel in Nederland, maar veruit de meeste worden gezien in de (u raadt het) winter. En dat zijn exemplaren die broeden in het noorden en min of meer met de vorstgrens meereizen. Ze gaan daarbij blijkbaar redelijk opportunistisch te werk, en trekken net zo ver als ze nodig hebben om bij hun eten te kunnen. Bevroren water is voor hun het probleem. Je weet dus ook nooit of ze er volgende winter weer zullen zijn, want dat hangt maar net van de vorst af.

Kauwen hebben de naam slimme vogels te zijn maar onderstaand exemplaar kan het zaden-uit-een-zakje-pikken toch beter aan de mezen en vinken overlaten.

Kauw bij -oranje- zadennetje

Deze kauw kukelde iedere keer naar beneden voordat ie iets uit het netje had geprutst. Nou ja, je kan niet overal goed in zijn.

Roeken zijn geen mooie vogels. Speciaal het karakteristieke kale stuk achter hun snavel is niet bijzonder charmant. Maar anders dan de kraaien en de kauwen hebben ze niet zo erg de neiging hun omgeving te terroriseren. En ze vullen hun keelzak met alles wat ze voor hun kroost kunnen vinden, zonder het zelf op te knabbelen. Dus eigenlijk zijn roeken lief.

Lieve roek

Enfin, zoals ik al schreef, zal u het waarschijnlijk een poosje zonder mij moeten doen. Ik verwacht de komende weken geen tijd te hebben voor deze blog. Dat vind ik wel een beetje jammer, want ik doe het graag. Maar ja, er zijn andere dingen die ik ook graag doe en ook dingen die moeten.

Ik hoop dat ik over een week of drie, vier mijn plaatjes en overpeinzingen weer met u kan en mag delen. Tot dan.