De titel is deze keer een makkie, maar de keuze van de foto's veel minder. Maar daar over zo meer. Eerst even dit. Ik heb de laatste tijd wat minder gepost. Dat heeft vooral te maken met de beschikbare tijd om te fotograferen en schrijven. En ik wil mij ook bij voorbaat verontschuldigen, want dat zal zo nog wel even blijven. Misschien wel tot in februari. Dus ik moet u vragen wat geduld te hebben met uw favoriete vogelblog over park Meerland. (Want geef toe, hoeveel andere vogelblogs over park Meerland leest u nu?)
Terug naar de herfstkleuren. Ik moet toegeven dat me bij mijn omzwervingen de laatste tijd wat makkelijk heb laten afleiden door de kleurenpracht van de herfst in ons park. Dat heeft ook te maken met alle verschillende bomen en struiken die hier staan. Dat geeft bij het verkleuren prachtige combinaties. Maar u leest deze blog niet voor de herfstblaadjes, maar voor de vogels, dus ik zal me proberen in te houden.
 |
| Blauwe reiger, gespiegeld in het water |
Misschien toch wat weinig vogel? Dan deze maar. Een biddend torenvalkje aan de rand van ons park. Hij/zij was ook zo weer weg, maar ik kon deze foto maken.
 |
| Torenvalkje met de zon op zijn vleugels |
Voor alle zaadeters zijn het gouden tijden, maar dat betekent niet dat ze zich lekker laten fotograferen. Ik zie bossen, vinken, mezen en verwanten foerageren, maar zo zijn zo bewegelijk en blijven bij voorkeur onder de overgebleven blaadjes, dat ik ze niet aan u kan tonen. Gelukkig was er onderstaande koolmees met snode plannen.
 |
| Krakende koolmees |
Deze koolmees zag wel wat in een woning de bestemd was voor een oeverzwaluw. Die zijn al lang naar het zuiden, en zo overkomt hun wat de angst is van veel menselijke overwinteraars; hun woning wordt gekraakt. Deze mees bekeek verschillende mogelijkheden, maar had een duidelijke voorkeur voor woning 77.
Het waterpeil van de vijvers is nog steeds veel te laag.
 |
| Kokmeeuwen, in winterkleed, in ondiep water |
Met het naderen van de winter zie je dat individuen van veel soorten
elkaar opzoeken. Hoewel, meeuwen zie je altijd wel bij elkaar. Maar rond
deze tijd toch nog wel meer, denk ik.
Spreeuwen zijn ook echte groepsvogels en je ziet ze dezer dagen veel in ons park. Vaak in flinke groepen op de wei waarbij er een of twee in een boom de wacht lijken te houden.
 |
| Twee spreeuwen, fraai in het najaarszonnetje |
Roodborsten zie je dan weer nooit samen. En als ik een roodborst was, zou ik ook maar een rondje om dit exemplaar lopen.
 |
| Pittige roodborstje |
De aalscholvers zijn ook weer terug. Dit exemplaar had zijn zitplaats gekozen op passende kleuren.
 |
| Aalscholver met op kleur gekozen zitplaats |
De kleurbewuste aalscholver is altijd blij met de herfst, zijn/haar snavelaanzet harmonieert dan zo prachtig met de vergelende blaadjes.
En als u wat moeite heeft tussen onderstaande blaadjes een
vogel te ontdekken, maakt zich geen zorgen. Er is er geen. Eigenlijk
gaat het me hier niet eens om de blaadjes, maar om de kleur.
 |
| Herfstpracht |
Tot zover, tot een volgende keer. Dat kan dus even duren, maar er komt vast weer een nieuwe aflevering.
