Klein grut

Ik schreef de vorige keer al dat ik mezelf een beetje de opdracht gegeven had eens wat meer kleiner grut te fotograferen en dat dat niet altijd meevalt. Het wat langer uitblijven van dit blogbericht had daar ook mee te maken. (Ik ben ook wel eens lui, maar dat is gelukkig dan weer geen onderwerp voor deze blog.)

Maar goed, als je braaf blijft proberen dan komt er op den duur toch wel wat. Deze fraaie roodborst ging braaf voor mij op een takje zitten om zich even te laten vereeuwigen.

Behulpzame roodborst

Hij (m/v) liet zich zelfs van verschillende kanten vastleggen.

En ook een roodborst heeft z'n mindere hoeken

Roodborstjes zijn leuke vogeltjes, niet overdreven schuw en een naam en verschijning die goed samenvallen; makkelijk voor de luie vogelaar. Zijn enige minpuntje is misschien dat het een beetje lijkt alsof de schepper een pot menie heeft gepakt, de voorkant van de roodborst daarmee zo'n beetje heeft ingekwast, en het toen wel welletjes vond. Echt fijn getekend is het vogeltje niet, voor zover je dat überhaupt van zo'n kleintje kan zeggen.

Het fotograferen van koolmezen blijft lastig. Je zou verwachten dat zo'n algemeen vogeltje wel snel aan deze collectie kan worden toegevoegd, maar dat valt tegen. Ik heb al eerder aardige foto's van koolmezen gemaakt, maar niet in het park. En zo'n foto mag niet op deze blog. Vandaag lukte het dan toch een beetje.

Koolmees tegen een witte lucht

Maar echt een pracht foto is het niet geworden. Enfin, als ik een betere heb komt hij nog eens voorbij.

Ondertussen zijn de Canadese ganzen ook weer terug in het park. En ze hebben hun tijd goed gebruikt. Een paar zijn naar de ganzenjuwelier geweest hebben zich een halssieraad aangeschaft.

In ieder geval twee van de grote Canadese ganzen zijn geringd

Zo zie je maar dat liefde voor vogels (dat neem ik tenminste aan) niet perse hoeft samen te gaan met de liefde voor de schoonheid van vogels. Of misschien houdt de ornitholoog die achter deze ringactie zit gewoon van 'bling'. Dat kan natuurlijk ook.

Wij houden het voor u in de gaten.

Staartmezenfeestje

Omdat ik een beetje door het makkelijk te fotograferen spul heen ben -lees: de eenden zijn op- had ik mij voorgenomen om te proberen wat meer kleine vogeltjes te fotograferen. Maar dat valt nog niet mee. Ik heb op allerlei plaatsen b.v. al koolmezen gefotografeerd maar in dit park zijn ze opvallend terughoudend. Ik hoop dat, als straks de bladeren zijn gevallen, ik een wat betere kans maak.

Hoe dan ook, vandaag had ik toch geluk. Er was een zwermpje staartmezen aan het spelen in een paar boompjes.

De staartmees

Staartmeesjes zijn leuk om te fotograferen.

Deze mees vindt uw fotograaf maar een rare snuiter, lijkt het

Maar ze zijn ook uitzonderlijk beweeglijk. Ik heb ook een redelijke collectie lege takjes gecreëerd. De foto's hier onder zijn ongeveer een kwart seconde na elkaar genomen.

Niettemin, het zijn leuke vogeltjes. Mezen lijken het altijd gezellig bij elkaar te hebben. De pimpelmees heeft zijn naam ook mee, maar je zou met allemaal gezellig een borrel kunnen gaan pakken. Moet je wel mees kunnen spreken.

Ik heb ook de ijsvogel weer in ons park gezien. Zelfs met z'n tweeën, dus ik neem aan dat het een paartje is/was. Word ik altijd weer even blij van. Ze waren niet te fotograferen maar dat hoeft ook niet altijd.

Voor de rest begint de lange droge periode nu toch wel zijn sporen na te laten. De pomp draait op minder dan halve kracht, alleen het 'bronnetje' op de heuvel wordt gevoed en het water staat overal laag. Achterin het park is zelfs een geïsoleerde vijver droog gevallen.

Drooggevallen vijver, met desastreuze gevolgen voor de vissen

Als fietser hoor je mij niet klagen over droog weer, maar ons park kan wel weer flink wat water gebruiken.

Ook hier is lang niet al het nieuws goed nieuws. Maar ik blijf toch nieuwsgierig naar wat ik er vind.

Lopende zaken

Dus geen foto's van vliegende vogels deze keer, maar dat is eigenlijk niet wat ik bedoel. We zitten een beetje in een soort 'tussentijd' in ons park. De zomer is eigenlijk voorbij, maar de herfst is voorlopig zo zacht dat niemand echt aanstalten maakt om iets aan de naderende winter te doen. Of misschien doen ze dat juist door gewoon zoveel mogelijk te eten en een vetvoorraadje voor de winter aan te leggen. Hoe dan ook, ik ben in blijde verwachting van vliegende passanten en wintergasten, maar daar zijn er voorlopig niet veel van. Nou ja, deze nijlgans misschien.

Nijlgans

Maar achteraf realiseer ik dat ik hem/haar waarschijnlijk eerder heb gezien. Het is verder een eenzaam exemplaar, en dat zijn meestal passanten. Waarschijnlijk zal hij/zij ergens anders overwinteren dan in ons park. Hoe dan ook, het is weer een nieuwe vogel voor ons lijstje.

De spreeuw stond er al in, maar ik had nog geen mooie foto.

Twee spreeuwen in een boom vol

Spreeuwen volgen een beetje de weg van de mussen. Vroeger spreekwoordelijk algemeen; ondertussen nog steeds algemeen, maar de populatie is wel behoorlijk afgenomen. In het geval van de spreeuwen is ie meer dan gehalveerd en loopt nog steeds een beetje terug. Waar het aan ligt, schijnt niet precies vast te staan. Het heeft vast te maken met veranderende landbouw en veranderend grondgebruik in het algemeen. Toch is ook zo'n -nog wel- algemeen vogeltje het bekijken waard, vind ik.

Spreeuw in winterkleed, poserend in de najaarszon

Er zit vaak een soort groenige waas in het zwart, en de spikkels geven een mooie tekening. Spreeuwen zijn natuurlijk altijd wel gespikkeld, maar 's winters duidelijk meer dan 's zomers.

Voor de rest kan ik iedereen aanraden altijd zijn/haar camera mee te nemen. Ik zag een vogel in een boomtop, maar het was mij onduidelijk wat het was. Dus maar een foto gemaakt.

Bonte specht (klein fragment van de originele foto)

En thuis, achter de monitor, bleek het een bonte specht dus. En de rode stuit verraadt dat het om een grote gaat. Te ver voor een mooie foto, maar toch leuk.

Wandel vaker in parken en kijk beter, ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Tot een volgende keer.