Soms komt het ook wel goed

 Lang niet altijd leveren mijn tochtjes door het park een aardige foto of zelfs maar een aardige observatie op. Maar laatst was het wel prijs en dat wil ik toch even met u delen.

Ik had al een paar keer gepiep uit een holletje, op ooghoogte, in een boom horen komen. En eigenlijk nam ik aan dat het wel om koolmeesjes zou gaan. (Dat is mijn vuistregel, als ik in het park vogelgeluid hoor dat ik niet herken als van een specifieke soort, dan gok ik op koolmees. Dat klopt vaker dan je zou hopen. Er zitten in ons park gewoon veel koolmezen en ze klinken voor mij vaak als een soort standaardvogeltje. Ja, dat zegt iets over mijn -gebrek aan- ornithologische kennis.) Maar toen ik een bonte specht in de buurt zag ben ik toch een poosje blijven hangen. En na wat wachten stak er inderdaad een spechtenjong z'n (m/v) kopje uit het hol!

Jonge grote bonte specht

Ik was redelijk dichtbij, dus meer dan een paar haastige blikken kreeg ik niet te zien. Een poosje later meldde zich de familie: de ouders en zeker 1 broertje of zusje. Blijkbaar was het zo'n beetje uitvliegtijd. De ouders riepen hun spruit voortdurend in do hoop dat hij/zij ook de wijde wereld zou gaan verkennen maar het laatste (?) jong bleef om eten bedelen. Ik neem aan dat mijn aanwezigheid de ouders ook wat terughoudend maakte, maar uiteindelijk kon moeder het niet langer aanhoren en meldde zich met een snavel insecten. 

Moeder specht

Na wat omtrekkende bewegingen kreeg spruit het hapje waarvoor zo hard gebedeld was.

Moeder voedt jong

Vooral op de laatste foto kan je goed zien dat moeder helemaal geen rood op haar kruin heeft, dit in tegenstelling to haar echtgenoot. Nou ja, partner. Er zal wel geen sprake zijn geweest van een huwelijk.

Behalve dit spechtenfeestje zag ik op eens weer een boel vertrouwde parkbewoners terug of bezig met jongen. Zo probeert het scholeksterpaar weer een jong groot te brengen op het dak van De Hangar of de aanpalende school. Dat gaat gepaard met veel geschreeuw naar langslopende tweebeners.

Schreeuwende scholekster

Het grootbrengen van een jong op die plaats lijkt me geen makkie, maar ik ben toch altijd weer blij dat ze er zijn.

Ook de oeverzwaluwtjes zijn toch weer in een redelijk aantal teruggekomen.

Oeverzwaluwtjes

In eerste instantie had ik het idee dat de opkomst dit jaar erg mager was, maar dat lijkt toch wel mee te vallen. 

Er was me door verschillende mensen al verteld dat de steenuiltjes ook weer terug waren, maar ik had ze zelf nog niet te zien gekregen. Tot afgelopen maandag.

Steenuiltje

Ook dit vogeltje (waarschijnlijk dit individu, steenuilen zijn heel trouw aan hun broedplaats) is hier wel vaker te zien geweest. Maar ik ben er toch elke keer weer blij mee.

Maar ook als ik een puttertje zie,

Putter

 of een visdief,

Visdiefje

heb ik een goede dag.

Kortom, we moeten er gewoon op uit en goed kijken. Dat zal ik proberen te blijven doen vanaf deze plaats. 

Tot een volgende keer.