Door het relatief koude weer van de afgelopen periode kwam de natuur in ons park een beetje met horten en stoten op gang. In de afgelopen jaren heb ik bijvoorbeeld de eerste Nijlgansjes al in februari gezien. Dit jaar liet dat allemaal een beetje op zich wachten. Sommige vogels schijnen het moment waarop de eerste kuikens uit het ei komen behoorlijk te kunnen aanpassen aan de (voedsel)omstandigheden. En ik vermoed dat bij sommige een eerste legsel geen of kortlevende kuikens oplevert. Hoe het ook zij, op dit moment is het bal in ons park. Als je van kuikens houdt, tenminste. De grote Canadese ganzen hebben heel wat nazaten.
 |
Canadese kuikens met ouders
|
In ons park zijn de echtparen met hun jongen goed te herkennen maar grote Canadese ganzen doen aan crèche-vorming, waarbij enkele ouders een oogje op alle kuikens in de groep houden. Misschien dat dat trouwens nog wel gaat gebeuren want ik zie de ouders met kinderen wel elkaars gezelschap opzoeken. Ze zijn er ook niet van gediend als je tussen ouders en jongen komt. Dat lijkt voor de hand liggend, maar sommige menselijke parkdieren vinden dat toch maar agressief gedrag.
Ook de futen en de meerkoeten hebben jongen of werken daar hard aan.
 |
Meerkoet op nest met jong
|
 |
Fuut voert jong
|
 |
Meerkoet voert jong
|
Hoewel je het op basis van bovenstaande foto's niet zou zeggen, is de manier waarop de meerkoeten met hun jongen omgaan een heel stuk vriendelijker dan die van de van de futen. Ouder en kind meerkoet scharrelen rustig door het water en de oude zoekt de lekkerste hapjes voor het nageslacht en voert die. Wat pa en ma fuut betreft, kunnen hun nazaten niet snel genoeg beginnen met zelf op vis te jagen. Alleen na lang schreeuwen van de jongen willen ze ze wel een visje voeren. Nou moet ik zeggen dat ik, als ik een futenouder was, zelf het redelijk snel zat zou worden om overal achtervolgd te worden door schreeuwende kinderen. Wat dan wel weer opvallend is, is dat in het dagelijkse parkleven juist de meerkoeten heel wat af kibbelen en ook vechten (zie blog), terwijl de volwassen futen elkaar meestal een beetje negeren.
Of er al jonge oeverzwaluwtjes zijn weet ik niet, maar er wordt in ieder geval wel werk van gemaakt.
 |
Drukte van belang bij de oeverzwaluwwand
|
Ook de oeverzwaluwen waren laat dit jaar, maar ondertussen lijkt iedereen dus hard aan het werk om de soort in stand te houden. Omdat alle oeverzwaluwwoningen voor terugkomst van de kolonie waren dichtgesmeerd, is goed te zien dat er nu toch weer zo'n 70 holletjes bewoond zijn.
 |
| Roek |
Ik denk dat een roek vaak voor een kraai versleten wordt. Moeders mooiste is het niet, maar qua gedrag is er weinig op aan te merken. Ze zoeken veel minder dan kraaien ruzie met andere vogels. Onder z'n kin kan je goed de krop zien zitten die hij/zij in deze tijden vult om z'n nageslacht van voedsel te kunnen voorzien.
Tot slot nog zomaar wat plaatjes.
 |
Een tjiftjaf die gelukkig regelmatig zijn naam zei
|
 |
Een Nijlgans die mij toch wel goed in het oog houdt
|
 |
Een pastoraal plaatje met boom en roodbonte koeien met oormerk
|
Heel soms mag het ook zonder vogels. Tot een volgende keer.
