Familieberichten en ander nieuws

De titel verraad al een beetje welke kant het deze keer zal opgaan, maar daar is het natuurlijk ook het jaargetijde voor. Daar gaan we.

De grote Canadese ganzen hebben weer jongen. Vorig jaar waren er zeven kuikens; dit jaar zijn er acht.

Canadese ganzen bij zonsondergang

Vorig jaar hebben alle zeven het gered, en zo te zien zijn pa en ma vast van plan hun kindertjes veilig te houden.

Ook zijn er weer jonge meerkoetjes.

Meerkoet met jongen

Ik weet nooit zeker of ik jonge meerkoetjes nou mooi of heel lelijk vind. Maar ik neem aan dat moeder haar koters de mooiste vogeltjes van de wereld vind.

En hier ben ik heel blij mee. Vorige week schreef ik dat mij zorgen maakte over de broedende fuut naast de voetgangers brug bij het Meerplein. Deze week is er dan toch goed nieuws.

Fuut met jongen op de rug

En als ik dan moeder (?) fuut ook nog zie met jongen op haar rug, dan ben ik helemaal blij. Ik zie in ieder geval twee kopjes, maar het is zo'n rommeltje op haar rug, dat het er ook wel meer kunnen zijn.

Een ander nieuwtje is een kwikstaart. Geen bijzondere observatie maar ik had nog steeds geen goede foto van het beestje. 

Witte kwikstaart

Kwikstaartje is een bijzonder goed gekozen naam. Iedereen die er eentje gezien heeft, onthoudt die meteen. Kwikstaarten zitten graag op de grond met hun staart te kwikken. Ze zijn niet heel schuw, maar wel heel beweeglijk. En dat maakt ze lastig te fotograferen. De automatische scherpstelling van mijn camera kiest heel makkelijk het nabijgelegen grasje in plaats van het vogeltje en met handmatige scherpstelling zijn ze niet bij te houden. Maar als ie even zijn plaats op een tak houdt, wordt het allemaal wat makkelijker. Hoewel dit dan weer een niet karakteristieke pose is. Je kan niet alles hebben.

Misschien omdat het zo lang koud bleef, maar hoewel er wel oeverzwaluwtjes waren, was er niet zoveel activiteit bij hun speciale muur. Deze week was dat anders.

Drukte bij de oeverzwaluwmoer

En ter afsluiting, ik probeer altijd het kopje van een vogel goed in beeld te krijgen. Maar soms levert een 'misser' wel zo'n leuke foto op.

Koolmees vanaf de kont gezien

Dat was het weer. Tot een volgende keer.

Vogels zonder vleugels en vleugels zonder vogels

Om het eerste deel van de titel maar meteen te verklaren, het is weer de tijd van jong (vogel)leven en die hebben nog geen, functionele, vleugels. Vorige keer had ik al een foto van nijlganzenkuikens, deze keer kan ik jong gebroed van twee andere soorten melden.

Een eendenkuiken met moeder

Er zijn alweer jonge eendjes maar deze moeder had er niet heel veel meer over. Ik denk dat er nog een stuk of drie over waren.

Jonge fuutjes

De futen doen het beter. Deze waren nog met z'n vieren. Een reiger die in de buurt rondhing, werd door de pa of ma fuut zonder omhaal weggejaagd. Over het algemeen zijn futen tamelijk rustige en bescheiden vogels, maar als de jongen gevaar lopen dan kunnen ze fel uit de hoek komen.
We hebben zeker twee koppels futen, en het tweede koppel is nog aan het broeden. Ze zitten op het kleinste eilandje bij de brug naar het Meerplein.

Broedende fuut

Ik maak me een beetje zorgen over dit nest. Futen eieren worden geacht binnen 25 dagen uit te komen en ik zie deze futen toch al zeker drie weken daar broeden. Dus als de eieren nu niet snel uitkomen, zal het helemaal niet meer gebeuren.

Ik heb ook weer een nieuwe observatie in ons park. Nou ja, een beetje nieuwe. In het verleden heb ik al wel eens roek met volle krop hoog in de lucht gefotografeerd. Maar die was eigenlijk alleen maar herkenbaar als roek door extreme vergroting van een detail in mijn foto. Nu op de grond en ook met het blote oog goed te herkennen.

Roek bij ons in de koeienweide

't Is niet moeders mooiste, maar zo wel heel goed herkenbaar. Op zich zijn roeken volgens de boekjes vrij algemeen, maar zo vaak kom ik ze toch niet tegen.

Ook nog maar even een zij-aanzicht

Een aardig nieuwtje is dat de pomp / het gemaal in het park weer werkt. Zo ziet alles er sowieso aardiger uit en ik heb ook het idee dat de vogelstand er wel bij vaart. Maar dat soort dingen weet je nooit zeker.

Oh ja, en dan nog die vleugels zonder vogels. Die zijn van vlinders.

Een dagpauwoog

Ik vond het een zo'n mooi plaatje, dat ik het u niet wilde onthouden. En nog maar een witje om de lente te vieren.

Een witje

Er zijn meer dan 100 verschillende witjes, en ik weet echt niet welke soort dit nu was.

Bij een van mijn wandelingen zag ik ook weer putters, prachtige vogeltjes. Ik kreeg ze helaas niet goed voor mijn lens, dus die blijf ik u schuldig. Maar ga zelf eens kijken, je weet nooit wat je tegen het lijf loopt.

Tot een volgende keer.