Meerparkvogels: Familieberichten en ander nieuws

De titel verraad al een beetje welke kant het deze keer zal opgaan, maar daar is het natuurlijk ook het jaargetijde voor. Daar gaan we.

De grote Canadese ganzen hebben weer jongen. Vorig jaar waren er zeven kuikens; dit jaar zijn er acht.

Canadese ganzen bij zonsondergang

Vorig jaar hebben alle zeven het gered, en zo te zien zijn pa en ma vast van plan hun kindertjes veilig te houden.

Ook zijn er weer jonge meerkoetjes.

Meerkoet met jongen

Ik weet nooit zeker of ik jonge meerkoetjes nou mooi of heel lelijk vind. Maar ik neem aan dat moeder haar koters de mooiste vogeltjes van de wereld vind.

En hier ben ik heel blij mee. Vorige week schreef ik dat mij zorgen maakte over de broedende fuut naast de voetgangers brug bij het Meerplein. Deze week is er dan toch goed nieuws.

Fuut met jongen op de rug

En als ik dan moeder (?) fuut ook nog zie met jongen op haar rug, dan ben ik helemaal blij. Ik zie in ieder geval twee kopjes, maar het is zo'n rommeltje op haar rug, dat het er ook wel meer kunnen zijn.

Een ander nieuwtje is een kwikstaart. Geen bijzondere observatie maar ik had nog steeds geen goede foto van het beestje.

Witte kwikstaart

Kwikstaartje is een bijzonder goed gekozen naam. Iedereen die er eentje gezien heeft, onthoudt die meteen. Kwikstaarten zitten graag op de grond met hun staart te kwikken. Ze zijn niet heel schuw, maar wel heel beweeglijk. En dat maakt ze lastig te fotograferen. De automatische scherpstelling van mijn camera kiest heel makkelijk het nabijgelegen grasje in plaats van het vogeltje en met handmatige scherpstelling zijn ze niet bij te houden. Maar als ie even zijn plaats op een tak houdt, wordt het allemaal wat makkelijker. Hoewel dit dan weer een niet karakteristieke pose is. Je kan niet alles hebben.

Misschien omdat het zo lang koud bleef, maar hoewel er wel oeverzwaluwtjes waren, was er niet zoveel activiteit bij hun speciale muur. Deze week was dat anders.