Puberteit

Vogels worden zelfstandig met een verbluffende snelheid. En zo lijkt het of de pluizenbolletjes die nog maar twee maanden geleden uit het ei kropen nu al aan hun pubertijd toe zijn. Dat is grappig om te bekijken. Behalve verschillen tussen de soorten zie ik ook individueel andere benaderingen.

Futenjong met druppeltjes

Bovenstaand futenkuiken was al ijverig zelf op zoek naar een hap. Het heeft niet veel zin een duikende fuut te fotograferen (of u moet gesteld zijn op een spiegelend wateroppervlak) maar aan de druppeltjes op zijn/haar rug kan je zien dat hij/zij net onder water is geweest.

Ouder achtervolgd door jong

Andere jonge fuutjes kiezen toch een andere benadering. Deze zat de hele tijd luid piepend achter een ouder aan, in de verwachting dat die wel voor eten op tafel zou zorgen. Maar ik vraag me af of dat nog vaak gaat gebeuren. Pa of ma fuut had duidelijk niet zoveel zin meer in interactie met het nageslacht, en zwom iedere keer weg als kind zich meldde.

Baltsende futen

De futen hadden meer interesse in volwassen soortgenoten. Soms baltsende ze even. Misschien voor een volgende leg.

De familie nijlgans

Ganzenfamilies blijven wel lang bij elkaar. De nijlganzen waren dit jaar zo'n beetje de eerste vogels met jongen in ons park, en ze zijn nog steeds bij elkaar. De jongen komen al mooi op kleur.

Nog even een zijsprongetje.

Geringde ganzen

De halsringen die tegenwoordig bij ganzen gebruikt worden, maken het veel makkelijker individuele vogels te volgen. Ze schijnen met een spotting scope op 300 meter nog uit te lezen te zijn. Dat heeft weer tot een verrassend nieuw inzicht geleid. Grote Canadese ganzen broeden waarschijnlijk maar één keer in hun leven. Ik nam aan dat het paartje dat dit jaar jongen heeft, hetzelfde paartje was dat vorig jaar hier had gebroed. Maar dat is dus hoogstwaarschijnlijk niet zo.

Blijft dat zo'n ring niet het meest charmante halssieraad is.

Eenzame jonge kraai

Een vogeljeugd is een gevaarlijke levensfase. Bovenstaande jonge kraai geef ik niet veel kans. Misschien te vroeg het nest verlaten? In ieder geval was hij nogal apathisch en er waren geen ouders in de buurt. Tja, de natuur...

En tot slot een zoekplaatje

Goed verborgen meerkoetkuikens (piepen zelf bij denken)

Nee, op bovenstaande foto is inderdaad geen vogel te zien, maar dat bosje riet piepte voor tien. (vergeef me het rijm.) Ik denk dat het meerkoetjongen waren die zich daar verborgen (voor het oog) hielden. Maar paps en mams moesten hun natuurlijk niet vergeten, en dus compenseerde het gebrek aan visuele aanwezigheid op akoestische wijze.

Zo moet ieder jong proberen de risico's van reigers en ondervoeding met elkaar in evenwicht te brengen.

Ik blijf het voor u in de gaten houden. Tot een volgende keer.