Business as usual

De titel zegt het al helemaal, er is voldoende te zien, maar het grote nieuws ontbreekt.

Maar ook als dat grote nieuws ontbreekt, zijn er altijd de familieberichten. Geboren: Zes nijlgansjes.

Hier ontbreken er een paar, maar moeder probeert er wel de wind onder te houden

Nijlganzen zijn altijd heel vroeg met hun jongen. Volgens mij waren er begin februari berichten over jonge nijlganzen in Eindhoven. Ook 'onze' ganzen hebben al een tijdje jongen, maar ik was ze nog niet eerder met mijn camera tegen het lijf gelopen.

Het is ook de tijd van de wisseling van de wacht. De wintertalingen zijn weer weg.

De laatste keer dat ik ze fotografeerde was op 25 februari

Ook de zilverreiger zal binnenkort wel vertrekken, maar hij is er nog. En het blijft een mooie vogel.

De grote zilverreiger, nog even te gast

Waar ik ook weer blij mee ben, is dat ik voor het eerst na de winter weer een steenuiltje in ons park heb gezien.

Steenuiltje tussen de stenen

Het lijkt er ook op dat we er weer vaste bewoners bij hebben. Al een tijdje zag ik een individuele muskuseend, daar heb ik ook wel eerder over bericht, maar nu hebben we ook een paartje.

Man en vrouw muskuseend

Muskuseenden komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. Daar zijn ze al heel lang gedomesticeerd. Omdat ze er ook regelmatig ontsnapten en zich dan weer vermengden met wilde muskuseenden is het blijkbaar niet meer mogelijk om genetisch puur wilde muskuseenden te vinden. De exemplaren die we hier in het wild vinden zijn meestal ontsnapt uit kinderboerderijen. Het zijn voor de rest vrij standvastige vogels. De vrouwtjes letten wat beter op hun gewicht en kunnen nog goed vliegen, maar meneer muskuseend heeft de strijd tegen de pondjes bijna opgegeven en probeert de inspanning van het vliegen vooral te mijden. Geef hem een bankje en een afstandsbediening en je kan hem qua gedrag niet onderscheiden van zijn menselijke geslachtgenoten. (Ik schrijf hier op persoonlijke titel.)
Het voordeel is wel dat je bij een koppeltje meteen ziet wie de man en wie de vrouw is.

Merels zouden geen nieuws moeten zijn, maar ik houd ze toch in de gaten. Ze hebben het moeilijk door het usutu-virus. En ik ben dan ook altijd blij als ik een merel zie. En horen is eigenlijk nog mooier. Dit exemplaar zat prachtig zingen. Uit dank publiceer ik zijn portret.

Zingende merelman

Niet mijn mooiste foto, maar ik was blij dat ik hem zag en hoorde.

Blauwe reigers zijn in ons park nooit groot nieuws, maar deze foto heeft toch wel wat vind ik.

50 kleuren blauwgrijs: een landende blauwe reiger

En ook voor een witte kwikstaart krijg je geen televisieploeg op pad, maar dat komt omdat ze niet weten wat ze missen. Het zijn alledaagse kleine vogeltjes die heel dapper hun leven om dat van de mens heen bouwen. Als ie zich Siberische kwikstaart zou noemen en alleen bij oostenwind hier een glaasje Grey Goose Jeroboam Plain vodka zou komen nippen, zou iedereen hem komen bewonderen. Maar schoonheid zonder pretenties telt ook niet bij vogelaars. Ik denk daar anders over, en u moet er dus aan geloven.

Verplichte kost: witte kwikstaart

Enfin, ik zal niet meer over een pimpelmees beginnen in het kader van de bescheiden vogeltjes. Die houden we maar voor een volgende keer.

Zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb! Tot dan.