Gevederde zaken

Deze titel leek me passender dan lopende zaken, maar eigenlijk is het natuurlijk vooral dat.
De druk op ons park neemt toe, door alle bouwactiviteiten en door de droogte die eigenlijk al meer dan een jaar duurt. Vorig jaar zomer was het opvallend droog en het park is daar nooit helemaal van hersteld. Aan het einde van de winter was het wel wat beter, maar een week geleden stond het water nog lager dan het vorig jaar ooit gestaan had.
En dan zijn er die bouwactiviteiten. Hoewel het park daar niet rechtstreeks onder lijdt, zijn er wel negatieve effecten voor vogels. Mensen wonen graag aan de rand van een park, en het uitzicht daarop wordt door projectontwikkelaars gretig verkocht. Dat heeft twee effecten. De braakliggende lapjes grond tegen het park aan verdwijnen langzaam snel. Dus wordt de totale ruimte voor vogels kleiner. En alle bouwactiviteiten, en de bewoning daarna, zorgen voor meer drukte en de meeste vogels houden van rust. Aan de andere kant: we hebben het over een park in een nieuwbouwwijk. Dat park zou er helemaal niet zijn als er geen mensen waren. En heb ik niet in mijn eerste post zo mooi uitgelegd dat ik juist zo van natuur houd als die goed gebruik weet te maken van wat de mensheid te bieden heeft?

Uiteindelijk denk ik dat het allemaal wel weer goed gaat komen. Er zal vroeger of later vast wel iets gevonden worden op het waterbeheer, en het bouwen houdt vanzelf een keertje op. En dan ontstaat er wel weer een nieuw evenwicht.

Maar ondertussen blijft er wat minder te rapporteren dan een paar jaar geleden. En moet ik dus wat beter kijken. En dat gaan we dan maar proberen.

Blauwe reiger

Zo is bovenstaande reiger niets bijzonders voor ons park. (Hoewel je altijd moet blijven realiseren dat op een andere plaats dit ineens De Observatie kan wezen.) Maar zoals hij/zij bij het groene riet poseert is het toch weer een aardig plaatje. Vind ik.

Muskus eend

En deze muskus eend is niet meteen moeders mooiste, maar zo heeft ie toch wel wat. En vooral, zij (dat is het denk ik) doet zo heel erg denken aan het klassieke plaatje van een dodo.

Als zwaluwen zomer maken dan is het na hun vertrek op z'n minst herfst. Laatst zag ik toch nog een vogeltje rondscharrelen bij de oeverzwaluwenmuur.

Koolmees bij de oeverzwaluwmuur

Even dacht ik dat het een zwaluw was die net als ik geen afscheid van de zomer wilde nemen, maar het was een koolmees die de misschien overwoog de leegstand bij oeverzwaluwwoningen ten eigen faveure aan te wenden.

En soms zie ik iets wat nauwelijks wat met vogels te maken heeft.

Konijn tussen de eenden

Blijkbaar zijn eenden niet erg bang voor konijnen, maar dat was eigenlijk niet wat mij prikkelde. Ik weet dat op sommige plekken waterkonijn op de menukaart staat, wat in feite muskusrat is. (Muskusratten zijn overigens ook eigenlijk geen ratten, dus is er weinig op tegen om het beest te hernoemen naar een ander knaagdier.) Maar goed, dit zijn echte 'water konijnen'. En nu we toch met associaties bezig zijn ook maar dit gedichtje van Kees Stip:

Bij Noordwijk zwom een nat konijn
te midden van een school tonijn.
“Tja,” sprak het beest, “dat tomt er van
als men de ta niet zeggen tan.”

Ter afsluiting nog eens oog voor het detail.

Kauwen

Of is het: het oog als detail? In ieder geval was ik weer eens getroffen door het fraaie blauwe oog van een kauw.

Ik laat het hierbij. Tot een volgende keer.

PS. De vogel waar ik de vorige keer geen naam op kon plakken, lijkt toch wel een vrouwtje zwarte roodstaart. In deze tijd zijn die wat valer van kleur en het vrouwtje is altijd meer grijs dan zwart. Met dank aan Raoul en Sander.