Joepie

Een ideale blog is voor mij als ik een paar aardige foto's heb van vertrouwde gevederde vrienden waar ik wat over kan mijmeren, plus een bijzondere observatie waarmee ik goede sier kan maken. Vooral bij mezelf natuurlijk, u bent niet zo snel onder de indruk. Maar gun een oude man zijn illusies.
Soms heb ik het idee dat er geen nieuws/bijzonders meer te melden valt en dan vind ik het al heel wat dat ik er een blogberichtje heb uitgeperst. Ik weet het, niemand dwingt mij maar de masochist in mij moet ik gevoed worden.

En soms heb ik eigenlijk te veel om over te schrijven.

En nu weet ik eigenlijk niet waar te beginnen. Laat ik het bijzonderste voor het laatst bewaren. (En niet stiekem scrollen!) Dan beginnen we maar met het gewone lente werk. De nijlganzen hebben weer jongen. Ergens anders in Eindhoven woont nog een ander paartje nijlganzen dat altijd een week of twee eerder lijkt te zijn, maar ook bij ons zijn er de eerste bewijzen van een voorjaar.

Lekker schuilen bij ma, en soms even een paar stappen in de wereld

Overal in het park lag de afgelopen week nog ijs en dat levert ook mooie plaatjes op. Die doen het beter op een wat groter formaat, maar eentje wil ik u toch niet onthouden.

IJseenden

In ons park hebben we, 's winters, mooie rode struiken. (Ik weet weinig van planten, dus het merk blijf ik u schuldig.) Een of twee winters geleden heb ik daar een mees mooi zien zitten wezen, maar tegen de tijd dat de lens van mijn camera de goede kant op wees, was de vogel er vandoor. Sindsdien sluip ik er met mijn camera paraat op af, maar tot nu toe vergeefs. U voelt hem aankomen, en het was zelfs twee keer raak!

Eerst deze roodborst, die eigenlijk een beetje vloekt, qua kleur....

En een paar dagen later deze mees

De aalscholvers zijn ook weer helemaal terug. Eentje zat er prachtig karakteristiek op een paaltje zijn veren te drogen. (Waarna hij toch maar weer het water in dook; aalscholvers zijn blijkbaar slechte planners.)

Aalscholver in karakteristieke pose

Zijn collega's bekeken het van een afstand. Het wordt weer druk in de aalscholverboom.

Dan waren er nog baltsende futen. Ik maak geen filmpjes, maar eigenlijk zou dat voor zoiets wel moeten.

Ook de futen voelen het voorjaar

Het was een prachtig dansje tussen geliefden.

Ik heb ook nog een mooie twee-voor-de-prijs-van-één-foto. Pa en ma nijlgans met kroost, geëscorteerd door een brandgans. Brandganzen zijn best algemeen, maar in ons park zien we ze toch niet vaak. Ze lijken op afstand wel een beetje op de grote Canadese ganzen maar zijn beduidend kleiner en hebben toch ook wel een heel andere kop. 

Ganzen in soorten en maten

Ik had brandganzen al wel eens eerder gezien in ons park maar dat was toch alweer meer dan een jaar geleden. En dan is het toch een leuk weerzien.

En dan de uitsmijter. Toegegeven, het is geen vogel maar in dit geval maak ik graag een uitzondering. Vleermuisjes zie ik wel vaker, maar vooral 's zomers, in de schemer. Eigenlijk nooit onder fotografeerbare omstandigheden.

Het is zeker geen perfecte foto, maar iedereen die wel eens iets heeft geprobeerd te fotograferen zal het met me eens zijn dat het al een klein technisch wondertje is dat er van zoiets kleins en  onvoorspelbaar-bewegends als een vleermuis een min of meer herkenbare foto gemaakt kan worden.

Vleermuis bij daglicht

Ik vind het in ieder geval bijzonder, en ben er blij mee. Ik hoop alleen dat het beestje daar niet vloog omdat hij/zij in zijn winterslaap gestoord is.

Enfin, een rijke oogst deze keer. Ik hoop dat u het net zo leuk vond als ik. Tot een volgende keer.