Het eren van het kleine

Als parkvogelaar moet je accepteren dat je niet iedere dag een geheel unieke,  jaloersmakende ornithologische gebeurtenis zal meemaken. Sterker nog, het zou in strijd zijn met het idee achter deze blog, die wat mij betreft toch meer gaat over de bijzonderheid van het alledaagse. Eigenlijk heb ik al meer bijzonders gerapporteerd dan dat ik verwacht had toen ik hiermee begon.

Daarom eerst maar eens een nieuwe soort (voor deze blog), zij het met wat weinig overtuiging van mijn kant. Duiven zijn vogels, maar echt inspirerend zijn ze wat mij betreft niet. Ik geef het toe, dat is puur snobisme. Duiven horen er gewoon bij, maar ik word er gewoon niet enthousiast over. En er is best iets over te melden. Zo zullen de meeste mensen onderstaande duif afdoen als een gewone grijze stadsduif. Grijs is ie natuurlijk wel, maar het is een houtduif.

Houtduif, herkenbaar aan de witte vlekken op de hals

U merkt het, het enthousiasme spat er nog altijd niet vanaf, maar dit duifje neb ik in ieder geval een plekje in mijn bescheiden spotlicht gegeven.

Dan maar even een vogeltje dat ik altijd wel kan waarderen. Ik heb het u al vaker laten zien, maar het zat zo mooi op een steen in onze mechanische beek.

Witte kwikstaart

Een gevalletje tevreden zijn met wat er is.

Vorige week meldde ik al dat de oeverzwaluwen terug zijn, maar dat ze nog weinig interesse toonde in de wand die speciaal voor hun is gemaakt. Vandaag is dat wel anders. Het was een komen en gaan van oeverzwaluwen.

Drukte bij de oeverzwaluwwoningen

Wat ook opviel was dat er nog geen definitieve partnerkeuze lijkt te zijn gemaakt, als die al ooit gemaakt wordt bij oeverzwaluwen.

Drie oeverzwaluwen betrapt, ze waren net nog met z'n drieën binnen in nest 93

Ontrouw, of partnerkeuze op basis van het mooiste nest? Hoe dan ook, ze waren er maar druk mee.

Vorige week nog lekker onder moeders' veren maar ondertussen moesten de jonge futen ook alweer de rug van moeder verlaten. Als jong fuutje zou ik mij zolang mogelijk lekker verstoppen op moeders' rug. Maar blijkbaar zat dat er niet in.

Futen jong met ouder

En zo gaan meer ontwikkelingen hard. Vorige week zag ik alleen maar een broedende Canadese gans en nog geen kuikens. Die broedende gans is er nog steeds, maar ik zag ook twee paren met jongen.

Familie Canadese gans

Zelfs zonder dat ik de kuikens zag, was al duidelijk dat er een paartje met kroost op stap was. Je ziet twee waakzame ganzen met gestrekte nekken met wat ruimte er tussen. En dus inderdaad..

Schattige ganzenkuikens

Meestal zijn er al wat pluisjes weg, of is de bol wat scheef of zo, maar deze paardenbloem was zo mooi gaaf ik het niet kon laten er een foto van te maken. En er u mee te confronteren...

Geen vogel, wel park

(Eigenlijk had ik hier graag een foto van een oeverlopertje gehad, maar die was weg voordat ik hem kon fotograferen. Hopelijk een volgende keer.)

Dat was het weer voor deze keer. Ik blijf voor u rondkijken, en hopelijk heb ik over een week of zo weer wat te melden. Tot dan.