Toen ik met deze blog begon, had ik het idee dat ik kond zou doen van al het gevogelte dat op mijn weg kwam terwijl ik kuierde door park
Meerland. Dus gewoon kijken wat er mij voor de voeten komt en daarmee tevreden zijn. Maar ja, zoals wel vaker is de realiteit weerbarstig. De laatste tijd is mijn foto-oogst wat schaars en als je dan al een aantal keren een mooie groene specht uit je ooghoeken hebt gezien, en je ziet hem nu een keertje duidelijk vliegen, dan ga je er achteraan. Hopeloos natuurlijk. Vliegend zijn ze je altijd te snel af. En hoewel het beestje knalgroen is, met een rood petje, zie je hem absoluut niet op de grond tussen het hoog opgeschoten gras. Niet dat dat dat gras op zich niet mooi is. Maar wat frustrerend, als het beest daarna er van vlak onder je neus vandoor gaat. En dat een keer of vier.
Kortom, pak uw favoriete vogelboek en lees alles over de groene specht. Ik geef het op.
Toch loont het om te blijven kijken en af en toe eens een ander pad in te lopen. Want tussen het riet zag ik een vogeltje dat ik tot nu toe alleen in Portugal heb gezien, denk ik. Het liet zich ook al lastig fotograferen, maar ik heb een plaatje.
 |
| Een snor. (Hij snorde wat kort, maar ik ben er toch wel redelijk zeker van.) |
Ik denk dus dat we met een snor te maken hebben. Ik vind dit soort kleine vogeltjes altijd lastig. En hij maakte wel een snorrend geluid maar korter dan dat ie het volgens de boekjes zou moeten doen. Maar misschien was hij nog niet aan de boekjes toegekomen.
Voor de rest zag ik onze visdief (ik zie er nooit meer dan ééntje in ons park). Maar ik kreeg hem niet lekker voor de lens.
 |
| Visdiefje |
En veel bloemen staan er prachtig bij. Misschien moet ik eens een bloemen-en-kruidenboekje aanschaffen; die vliegen tenminste niet steeds weg.
 |
| De bloemen staan er ook mooi bij, maar helaas ontbreken de vleugels een beetje. |
Kortom, kom wandelen want ook met een vogeltje minder is er genoeg te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten