Je zou alle vogels in ons park kunnen beschrijven als 'wild'. Ze zijn van niemand, en ze vertrekken als ze er zin in hebben. Sommige zijn 'tammer' dan andere in de zin dat ze zich makkelijker laten benaderen, maar dat doen ze uit vrije wil. Als ze weg willen dan kunnen ze dat.
 |
| Een afstammeling van een witte kwaker? |
Toch, als je op de zoek gaat naar wilde eenden in een boekje, dan zal je er nooit de witte exemplaren in aantreffen die ook in ons park rondscharrelen. Die witte eenden kunnen goed afstammelingen zijn van gefokte Witte Kwakers. De soort is ooit ontstaan omdat kooikers een lokeend nodig hadden. Eenden zijn niet zo goed van vertrouwen en wantrouwen een plek waar geen soortgenoten zitten. De eerste eend in de eendenfuik was daarom een gefokte eend. Die was ook de enige die het overleefde. In ruil moest hij wel hard kwaken, vandaar de naam. Waarom ze wit moesten zijn weet ik niet. Misschien om ze te kunnen onderscheiden van de wilde soortgenootjes waarvan de nek werd omgedraaid. Witte kwakers worden nu nog gefokt voor de sier.
Oh ja, en dan nog een niet-wilde wilde eend. Vader Carolina eend heeft zich laten zien. Ook niet een erg enthousiast fotomodel, maar allee, dan moede ge maar nie met oewen pluimen goan zitten pronken, hé?
 |
| Meneer maakte een paar keer aanstalten om te vertrekken, als ik ietsje dichterbij kwam |
En eigenlijk was ik op pad om kleine eendjes te gaan fotograferen, maar die lieten zich niet zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten