Eerst nog maar even terug naar mijn vorige blog. Ik werd er op gewezen dat de lelijkheid van de
roek in mijn verhaaltje een mooi 'geheim' verbergt. De 'onderkin' in mijn foto is een keelzak waarmee papa roek, mama blijft op het nest, eten voor zijn kleintjes haalt. Ook roeken zijn liefhebbende ouders. Blijkbaar ligt ons park op zijn favoriete route, of die van roeken in het algemeen, want ik heb de afgelopen week nogmaals een roek met volle keelzak gefotografeerd. Geen geweldige foto, maar in het silhouet valt die keelzak wel mooi op.
 |
| Nogmaals een roek met volle keelzak. |
Ook in een vorige post merkte ik op dat ik alleen maar moedereenden met een paar jonkies zag. Ondertussen is dat gecorrigeerd. Deze week zag ik een moeder met zeven jongen, waarvan ik er dan weer zes tegelijkertijd kon fotograferen.
 |
| Moeder eend met zeven jongen, waarvan er zes zichtbaar |
En we hadden ook weer nieuwe bezoekers. Kuifeendjes deze keer. Voor wat beperkte vogelaars als uw scribent zijn eendjes toch wel een uitkomst. Relatief makkelijk te fotograferen en ieder geval makkelijk te determineren. Kuifeendjes hebben een kuif, dat helpt als je je de naam probeert te herinneren. Nou ja, die kuif is meer een van de kop afhangend 'veren staartje'. Maar in ieder geval goed te herkennen.
 |
| Twee mannetjes kuifeend |
Dan werd ik er nog door een Raoul Schaaf op gewezen dat ons park ook gekraagde roodstaarten rijk is. Waarvan akte. Ik ben ze nog niet, bewust, waargenomen. Maar als ik er eentje voor de lens krijg zal ik de gevolgen daarvan zeker tonen.
Kortom, blijven kijken. Er valt toch vaak iets nieuws te ontdekken, en ook het ouds blijft de moeite waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten